همشهری - آخرین اخبار از وزارت محترم ICT که روز شنبه روی خروجی یک خبرگزاری نزدیک به دولت قرار گرفت، نقل قول بحث‌برانگیزی از شخص وزیر است: پهنای باند 56 کیلو بیت برای مصارف کاربران اینترنتی خانگی و دانشگاه‌ها حتی برای دانلود کتاب‌های 500 صفحه‌ای مناسب است؛ اظهار نظری عجیب که اگر آن را با تلاش کشورهای پیشرفته دنیا برای افزایش سرعت اینترنت در حد چند گیگابایت مقایسه کنیم، بسیار مضحک به‌نظر می‌آید.

انتقاد مجلس و کارشناسان از اظهارات تعجب‌برانگیز وزیر
آخرین اخبار از وزارت محترم ICT که روز شنبه روی خروجی یک خبرگزاری نزدیک به دولت قرار گرفت، نقل قول بحث‌برانگیزی از شخص وزیر است: پهنای باند 56 کیلو بیت برای مصارف کاربران اینترنتی خانگی و دانشگاه‌ها حتی برای دانلود کتاب‌های 500 صفحه‌ای مناسب است؛ اظهار نظری عجیب که اگر آن را با تلاش کشورهای پیشرفته دنیا برای افزایش سرعت اینترنت در حد چند گیگابایت مقایسه کنیم، بسیار مضحک به‌نظر می‌آید.

گذشته از آن‌ کارشناسان این سؤال را مطرح می‌کنند که آیا وزیر تاکنون با سرویس Dial Up به اینترنت متصل شده است تا درکی از سرویس‌های 56 کیلوبیتی داشته باشد؟ و یا اینکه واقعاً شایسته است مصارف خانگی و دانشگاهی را هم رده بدانیم؟ سلیمانی در ادامه اظهارات جنجال‌برانگیزش گفته است: در حال حاضر پهنای باند 128 کیلو بیت یا 56 کیلو بیت مشکل اینترنت کشور نیست، بلکه نحوه ارائه این میزان از سوی شرکت‌های ارائه دهنده اینترنت مورد بحث است.

رمضانعلی صادق‌زاده، رئیس کمیسیون مخابرات مجلس هفتم، در واکنش به این سخنان وزیر ICT با بیان این‌که در مورد سرعت اینترنت پیمانکارانی انتخاب شده‌اند و اینها با شرکت مخابرات قرارداد دارند، به همشهری می‌گوید: اگر هدف از واگذاری اینترنت این باشد که فقط تا 56 کیلو بیت سرعت داشته باشد که دیگر نیازی به پیمانکاران و سرمایه‌گذاران نیست و در واقع در این عرصه، سرمایه‌گذاری، توجیه اقتصادی خود را از دست می‌دهد.

او اضافه می‌کند: این سرعت برای استفاده کاربران خانگی، از نظر حجم شاید توجیه پذیر باشد ولی از نظر سرعت نمی‌تواند کافی باشد و این در حالی است که اینترنت پرسرعت یا ADSL با قرارداد پیمانکاران عمدتاً برای مصارف خانگی بوده است. رئیس کمیسیون مخابرات مجلس هفتم، با بیان این‌که متأسفانه وزارت ارتباطات حتی در جایی که می‌توانسته اینترنت پر سرعت ارائه کند آن را محدود کرده می‌گوید: مسئولان وزارت ICT با منفی بافی‌هایشان کاربران را محدود می‌کنند. ما نباید تعیین کنیم که چه کسی، چقدر مصرف کند و در واقع نباید به خاطر حواشی، اصل موضوع را فراموش کنیم. اظهارنظر سلیمانی درحالی است که در چند سال اخیر همایش‌های بسیاری در ایران در باب تولید محتوای الکترونیکی و دولت الکترونیک برگزار شده است و این اظهارنظرها تناقضی آشکار بین گفتار و رفتار وزارت ICT است.

ایران را با کجا مقایسه می‌کنیم؟
محمد حسین محبی، رئیس سندیکای تولیدکنندگان فناوری اطلاعات به همشهری می‌گوید: من نمی‌دانم آقای وزیر با چه محاسباتی این جملات را گفته است و البته بستگی دارد که وی ما را با چه کشوری مقایسه کرده است. تا وقتی که تمام عوامل در انحصار مخابرات باشد ما به تعادل نمی‌رسیم و تمامی حرف‌ها در حد شعار باقی می‌ماند.

محبی با بیان این‌که با توجه به گفته وزیر که مصارف خانگی و دانشگاه‌ها را یکی دانسته، دیگر احتیاجی نیست که کار تخصصی را از مصارف خانگی تفکیک کنیم، می‌گوید: 56 کیلوبیت برای شرکت‌های نسبتاً کوچک و مصارف خانگی شاید مناسب باشد، تازه به شرطی که از تمام پهنای باند 56 کیلو بیتی بتوانند استفاده کنند، اما شکی نیست که دانشگاه‌ها و شرکت‌های تخصصی باید پهنای باند بالایی داشته باشند تا جوابگوی نیازهایشان باشد.

رئیس سندیکای تولیدکنندگان فناوری اطلاعات ادامه می‌دهد: تصور من این است که ما در هیچ زمینه‌ای از اینترنت پیشرفت نکرده‌ایم و چه بسا در تولید نیز مشکلات بسیاری داریم که اصلاً امکان پیشرفت را به ما نمی‌دهد. به گفته وی، اگر بخواهیم سرعت اینترنت ایران را با کشورهای در حال توسعه بسنجیم باید بالای 35 میلیون نفر کاربر اینترنت داشته باشیم و اگر درجه توسعه یافتگی به آن میزان ارزیابی شود این 56 کیلوبیت شاید کمتر از 10 درصد استفاده آنها باشد.

فقط می‌خواهیم کتاب دانلود کنیم؟!
حسین ابراهیم آبادی، عضو هیأت‌مدیره انجمن ایرانی جامعه اطلاعاتی نیز معتقد است: 56 کیلو بیت واقعاً کم است و با این وضعیت اگر در رقابت علمی دنیا قرار بگیریم، حرفی برای گفتن نداریم. او ادامه می‌دهد: در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی وقتی در مورد اطلاعات صحبت می‌کنیم، نباید کانال‌ها را ببندیم. آنچه در مراکز آموزشی مهم است توزیع اطلاعات است که مسلماً سیستم 56 کیلوبیتی نمی‌تواند جوابگوی نیازها باشد.

او این سؤالات را مطرح می‌کند که وقتی می‌گوییم محتوا باید توسط ما تولید و توزیع شود، با این سیستم، این تولید و توزیع چگونه می‌تواند واقعیت پیدا کند؟ با وجود تأکید مسئولان در تولید محتوای فارسی آیا واقعاً با این سرعت امکانپذیر می‌شود؟ ابراهیم‌آبادی تاکید می‌کند آموزش شبکه‌ای یا پژوهش شبکه که منظور همان چند رسانه‌ای کردن شبکه است با این سرعت‌ها غیرقابل دسترسی است و بحث ما فقط دریافت اطلاعات نیست که بخواهیم به این سرعت‌ها قناعت کنیم.

وزارت در حاشیه امنیت
کارشناسان می‌گویند وضعیت ارتباطات و فناوری اطلاعات ایران در 3-2سال اخیر به جایی رسیده که دیگر نمی‌توانیم خودمان را با کشورهای هم رده خود نیز مقایسه کنیم. اگر کمی در نقشه جهان به سمت شرق برویم، با نگاه گذرایی به کشورهایی چون مالزی در خواهیم یافت که سرعت اینترنت پر سرعت مالزی 1792 برابر ایران و قیمت اینترنت پر سرعتش تقریباً 16 هزار برابر کمتر از ایران است.

این درصورتی است که از ایران زیاد دور نشوید، چراکه اگر به کشورهایی چون ژاپن برسید، اینترنت را با سرعت‌هایی عجیب و غریب می‌بینید که محاسبه‌اش سخت می‌شود. به گفته این کارشناسان، احتمالا سلیمانی یکی از خوش شانس‌ترین وزرای دولت نهم است، چرا که به‌دلیل تمرکز افکار عمومی بر مسائل اقتصادی‌، تورم و... و نیز کم‌آگاهی مدیران و مسئولان بلند پایه دولتی از IT و علوم وابسته به آن، با اینکه وزارت ICT نقایص زیادی در کار خود دارد (چه در بحث‌های مربوط به تلفن همراه مانند سرویس‌های MMS و GPRS و چه در ارائه پهنای باند)، هیچ گاه این وزارتخانه از سوی دولت یا حتی مجلس، مواخذه نمی‌شود.