به دنبال افزایش تلاش سازمان‌ها برای کاهش هزینه‌های داخلی و بهره‌مندی از امکانات امنیتی قابل اعتماد، میزان سازگاری این مراکز با نرم‌افزارهای مجازی‌سازی رایانه‌های شخصی سرعت گرفته است.

شرکت تحقیقاتی گارتنر در گزارشی جدید اعلام کرده است که تا سال 2012 میلادی 60 درصد سازمان‌ها یکی از انواع سیستم‌های مجازی‌سازی رایانه‌های شخصی را به کار خواهند گرفت که این رقم برای سال 2008 کمتر از 10 درصد بوده است.


یکی از مهم‌ترین عوامل سرعت دهنده و تاثیرگذار در این زمینه، عرضه آخرین نسخه از سیستم‌عامل مایکروسافت موسوم به ویندوز 7 بوده است. در کنار این مسئله، مدیران IT سعی می‌کنند به صورت همزمان از فرصت‌های پیش‌رو استفاده کنند و زیرساخت‌های جایگزین را مورد ارزیابی قرار دهند.


با این وجود کارشناسان اعلام کرده‌اند که سازمان‌های فناوری نباید بدون در دست داشتن برنامه‌ دقیق تغییر ساخت به سمت سیستم‌های مجازی‌سازی هجوم بیاورند.
"سامیت داوان"(Sumit Dhawan) مدیر بازاریابی شرکت Citrix Systems در جریان برگزاری نمایشگاه Interop در لاس‌وگاس طی سخنرانی خود اعلام کرد:«فناوری‌های مجازی‌سازی مانند یک چراغ نیستند که بتوانیم به راحتی آن را روشن کنیم. ورود به این فناوری بیشتر مانند یک مسافرت است».


"سامیت داوان" فرآیند سازگاری سازمان‌ها با سیستم‌های مجازی‌سازی را در 5 مرحله تشریح کرد و اظهار داشت که مراکز مختلف برای استفاده از قبیل فناوری‌ها باید 5 مرحله یاد شده را دنبال کنند.


به گفته وی، نخستین مرحله "آغاز ساده" است. سازمان‌های IT می‌توانند با شناسایی گروه‌های کوچک کارمندان که بزرگترین درگیری‌ها در بخش مدیریت رایانه‌های شخصی را دارند، بازدهی سریع از سیستم‌های مجازی‌سازی رایانه‌های شخصی داشته باشند. این قبیل کارمندان می‌توانند شامل گروه‌های دور از فضای مربوطه یا کارمندان قراردادی باشند.


سپس، سازمان‌ها ممکن است قصد ایجاد تصویر مجازی و واحد از رایانه را برای افزایش دانش داخلی کارمندان خود داشته باشند که این تصویر می‌تواند برای کارمندان بخش تولید دفاتر مرکزی، کارمندان شعبات دیگر یا کارمندان مراکز پشتیبانی تهیه شود.


دیگر کاندیداها در این زمینه می‌توانند گروهی باشند که پیش‌تر برای به‌روزرسانی سیستم‌عامل آن‌ها به ویندوز 7 تصمیم‌گیری شده است.
سومین مرحله در این زمینه شناسایی نقش سیستم‌های مجازی رایانه‌ها در نیروی کاری اصلی سازمان است. این بخش یکی از کارآمدترین مراحل برای ارایه خدماتی از جمله FlexCast محسوب می‌شود. در مرحله چهارم سازمان‌ها می‌توانند سیستم‌های مجازی‌سازی خود را بر مبنای ابزارهای مورد درخواست متناسب با برخی کارمندان خود، در فضایی موسوم به چهاردیواری گسترش دهند.


در مرحله پایانی سازمان‌ها می‌توانند فناوری VM را برای زیرساخت مجازی خود به کار گیرند تا به کارمندان امکان دهند به صورت آفلاین نیز کار کنند.